Sunday, March 23, 2014
Sunday, March 16, 2014
नेपालको ऎतिहासिक सफलताको साक्षी हुदै गर्दा
फागुले उन्मत्त दिन, जब साँझ ढल्कदै थियो, एउटा ऎतिहासिक पलको साक्षी हुदै थिए र म जसरी नै सारा नेपाली त्यो पलको साक्षी हुन चाहिरहेथे, खोजिरहेथे | १६ मार्च २०१४ आइतबारको दिन नेपाली क्रिकेट इतिहासमा युगौ युगसम्म स्मरण गरिने दिन बन्दै थियो | हल्का गर्मी बढे पनि, माहोल मज्जैले तातिदै थियो, सामाजिक संजालका भित्ताहरु शुभकामनाका शब्दहरुले भरिएका थिए, इन्द्रधनुषी अबिरका रंगहरुले सजिएका थिए | सबैको आँखा चिर परिचित प्रतिद्वन्दी हंगकंग तिर थिए | जो पछिल्लो समय उत्कृष्ठ खेल खेलेर प्रशंसाको पात्र बनेको थियो, यसर्थ हामी सबैलाई थाह थियो, यात्रा सहज छैन |
खेल शुरु हुनुपूर्व खेलको नियम अनुरुप भएको टस हंगकंगले जित्यो र नेपाललाई पहिले ब्याटिंगको लागि आमन्त्रण गर्यो | पहिलो ब्याटिंग नेपालको एउटा कमजोरी हो, कमजोरी यसर्थ कि पहिले ब्याटिंग गर्दा नेपाली टोलि "कम्फ़टेबल" फिल नगरेको हामीले धेरै देखेका छौ अनि संगसंगै पहिले ब्याटिंग गरेर धेरै खेल गुमाएको पनि देखेका छौ | तैपनि त्यो सबै कुरा थिएन, संयमित भएर ब्याटिंग गर्नु पर्ने थियो र पहिलो जित दर्ज गर्नु पर्ने थियो | अन्तत त्यो महान समय आयो र नेपाल र हंगकंग दुवै देशले पहिलो पटक विश्वकपमा डेब्यु गरे |
धड्कन बढ्दै गयो, रगत तात्दै गयो, चिटगांवको जहुर अहेमद चौधरी स्टेडियममा चन्द्र सुर्यको ध्वजा फहरिन थाल्यो, म भित्र संचित राष्ट्रियताका कण कण लौरी टेक्दै मुटुसम्म आइपुगे र एकै सासमा चिच्याउन खोजे "नेपाल" "नेपाल" भन्दै, आँखामा अनायास खुशीका आँशुहरु एकत्रित भएर बहन खोजे, राष्ट्रिय गानको धुन सुनिरहदा परदेशी माटोमा अनायास नेपालीत्व खचाखच भयो, थेग्नै नसक्ने झैँ गरि |
Subscribe to:
Posts (Atom)