किन हो मुटुको घाऊ दुख्छ घाम डुबेपछि
उज्यालो मनको आशा लुक्छ घाम डुबेपछि ।
चाहिँदैन मलाई क्यै भोग ऐश्वर्यका कुरा
पिरती रसिलो पाए पुग्छ घाम डुबेपछि ।
दिलमा प्रीतिको बाढी जति उर्ली बगे पनि
मृदु मिलनको गङ्गा सुक्छ घाम डुबेपछि ।
शृङ्गार काव्यको गर्छ जो विरोध सधैँ उही
प्रणयी-रसमा प्रायः डुब्छ घाम डुबेपछि ।
भट्टीको मोहमा ली बाटाभरी बरालिँदै
मनको भँवरो पापी घुम्छ घाम डुबेपछि ।
नाच-गान गरी रम्ने खोज्दै प्रण्य मन्दिर
आमोदी मनको मौजी पुग्छ घाम डुबेपछि ।
केशवराज आमोदी
माधवपुर चितवन
छन्दः अनुष्टुप
No comments:
Post a Comment