गजल १
दुइ आँखिभौँ त तयार छन्, तरबार पो किन चाहियो,
तिमी आफु मालिक भैगयौ, सरकार पो किन चाहियो
पहरा कडा छ कटाक्षको, हरदम तयार मुहारमा,
घर भन्नु भारि महल न हो, दरबार पो किन चाहियो
कति चम्किलो छ हँसाइको हिसिमा किरन पनि दाँतको
मणि, मोती, नीर जुहार न हो, अरु हार पो किन चाहियोगजल २
जसै बङ्गको रंग छाडेर आयें ।
तसै फागुको रंगमा म हरायें ।।१।।विनोदको अहा आज खोज्दैछु माला ।
नपायेर सार्है दुखी भै करायें ।।२।।
उठ्यो झोक जसै योग साघूँ कि भन्ने ।
तसै फागु खेलूँ भनी मन डुलायें ।।३।।
अबीरको पनी रंग कच्चै रहेछ ।
दसेक धार्निमा केहि बढ्तै घसायें ।।४।।
ठुलो एक झ्याँगा भरी रंग थियो ।
लुगा साथ पसी रंग पक्का जमायें ।।५।।
पर्यो फेरि झोक्का अबीरको उ माथि ।
अबीर ह्वैन मानो विभूती रमायें ।।६।।
लिये झेलि ‘मोती’ अबीरको विभूती ।
विनोदी भयी मन्त्र मैले जगायें ।।७।।
मोतिराम भट्ट
No comments:
Post a Comment