Saturday, December 18, 2010

२ गजल; मोतिराम भट्ट

गजल १
दुइ आँखिभौँ त तयार छन्, तरबार पो किन चाहियो,
तिमी आफु मालिक भैगयौ, सरकार पो किन चाहियो

पहरा कडा छ कटाक्षको, हरदम तयार मुहारमा,
घर भन्नु भारि महल न हो, दरबार पो किन चाहियो

कति चम्किलो छ हँसाइको हिसिमा किरन पनि दाँतको
मणि, मोती, नीर जुहार न हो, अरु हार पो किन चाहियो

गजल
जसै बङ्गको रंग छाडेर आयें ।
तसै फागुको रंगमा म हरायें ।।१।।

विनोदको अहा आज खोज्दैछु माला ।
नपायेर सार्है दुखी भै करायें ।।२।।

उठ्यो झोक जसै योग साघूँ कि भन्ने ।
तसै फागु खेलूँ भनी मन डुलायें ।।३।।

अबीरको पनी रंग कच्चै रहेछ ।
दसेक धार्निमा केहि बढ्तै घसायें ।।४।।

ठुलो एक झ्याँगा भरी रंग थियो ।
लुगा साथ पसी रंग पक्का जमायें ।।५।।

पर्यो फेरि झोक्का अबीरको उ माथि ।
अबीर ह्वैन मानो विभूती रमायें ।।६।।

लिये झेलि ‘मोती’ अबीरको विभूती ।
विनोदी भयी मन्त्र मैले जगायें ।।७।।


मोतिराम भट्ट

No comments: